Dzięki unijnym regulacjom wzrosło zaufanie klientów i bezpieczeństwo ubezpieczycieli

Po ponad roku obowiązywania „Solvency II" można zauważyć, że kontrola rynku ubezpieczeniowego poprawiła się, zarówno za sprawą samych zakładów, które opracowały procedury kontrolne, jak i nowych kompetencji organów nadzoru.

„Solvency II", co na język polski zostało przetłumaczone wprost jako „Wypłacalność II", to zbiór zasad i regulacji dla zakładów ubezpieczeń i reasekuracji, które zostały zawarte w unijnej Dyrektywie 2009/ 138/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 25 listopada 2009 roku w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej – Wypłacalność II. Dyrektywa ma zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej i ostateczny termin początku jej obowiązywania w poszczególnych krajach został wyznaczony na 1 stycznia 2016 roku. Polska, jak i inne państwa Unii, powinna była implementować dyrektywę do 31 marca 2015 r. Ostatecznie naszemu krajowi udało się to zrobić z prawie półrocznym opóźnieniem – nowa ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej nosi datę 11 września 2015 roku. Dyrektywa wprowadziła wiele zmian, które stanowiły duże wyzwanie zarówno dla ustawodawcy, organów nadzoru (KNF), jak i dla samych zakładów ubezpieczeń.

Odpowiedź na potrzeby rynku

Poprzedni system Solvency został wprowadzony w latach 70. XX wieku. Później był dwukrotnie korygowany przez nowe dyrektywy unijne. Niemniej jednak od tego czasu rynek ubezpieczeń w krajach europejskich znacząco ewoluował. Pojawiły się nowe produkty ubezpieczeniowe, zidentyfikowano nowe czynniki ryzyka, opracowano nowe...